Het gros van de dag lui en lezend doorgebracht. Heerlijk!
Ook ben ik nog even op uitgeweest. Een van de plaatsen die ik deze vakantie graag wilde gaan bekijken is Bova, een dorpje hier niet ver vandaan. Het is bijzonder om een aantal redenen. Ten eerste is het een van een handje vol dorpjes van een griekse gemeenschap. De voertaal is er dan ook grieks. (Of, beter gezegd, Calabrees-Grieks, want het heeft wel zijn eigen dialect gevormd). Ten tweede, en belangrijker, ligt het ongeveer op één kilometer hoogte. En het schijnt dat er, helemaal bovenaan de top, een adembenemend 360-graden panorama te bewonderen moet zijn. Rossella had eerder deze week al verteld dat je het beste vlak voor zonsondergang erheen kunt gaan, dan gloeit het landschap helemaal op. Goed idee!
Dus ik om 17:00 uur de deur uit. 40 minuten rijden. Daarna zal het vast ook nog wel een stukje naar boven lopen zijn, want die dorpjes zijn meestal niet bepaald auto-vriendelijk, maar dan ben ik mooi op tijd voor een laaghangende zon! (rond 19:00 uur verdwijnt ie in Pentedattilo achter de bergen)

Nou….

De rit erheen was mooi! Heel mooi zelfs. En het stadje zelf is ook uiterst charmant. Maar goed, ik zag vanaf de kunstweg al dat er wat bewolking was. En wolken en bergen…dat wil er in de regel nog wel eens voor zorgen dat als je, na een serieuze klimpartij (zal me niks verbazen als ik na de rit nog eens 100 meter omhoog ben gelopen), om je heen kijkt, je dit ziet:

Yup.

Dus.

Uitgeput weer huiswaarts gekeerd.

“Please try again later.”

Oh, i will!