En zo is het ineens wat rustiger qua berichtgeving vanaf deze plek. Is er iets mis? Heeft ‘ie geen zin meer in schrijven?
Au contraire!
Het gaat hier heerlijk, ik ben erg van de rust aan het genieten. Ik heb alleen de laatste dagen niet zoveel gedaan, waardoor ik weinig te laten zien of te vertellen heb.
Er zit al een paar maanden een verhaal in mijn hoofd, hetgeen ik stukje bij beetje aan het uitdenken en uitpluizen ben. Ik zou er vaker aan willen werken dan ik thuis voor elkaar krijg. Het valt me dikwijks niet mee om de gedachten van Deze Wereld even uit te schakelen, zodat ik vrij kan rondlopen in Die Andere Wereld.
Het is voor mij als een glas water waar ik doorheen probeer te kijken. Alleen als ik het heel stilhoudt, en het een tijdje blijf stilhouden, zie ik het helder genoeg.
Dat vergt maar één ding: rust in mijn kop.
Die heb ik nu. En al een paar dagen achteréén ontdek ik nieuwe plaatsen, ontmoet ik nieuwe personen en begin ik er meer vertrouwd mee te raken.
Dat voelt ontzettend goed en ik hoop met grote hoop dat ik straks thuis ook vaker in staat zal zijn om het glas stil te houden. Tot die tijd, blijf ik kijken … en genieten. 🙂
Dat allemaal gezegd hebbende, Deze Wereld heeft ook zo z’n kwaliteiten. Hier is er één. Vulkaansilhouet en een regenboog aan zonsondergangskleuren.

…Of is het een vista uit Die Andere Wereld? Hm …