Ik hou van indie games.

Ze hebben iets magisch. Ik denk dat het voornaamste aspect is dat ze met enorm veel toewijding en persoonlijk passie gemaakt worden. Ze ademen een persoonlijke visie. Net zoals in een goed geschreven boek een verfijnde en persoonlijke stijl te herkennen is, zo herken je bij goede indie games ook de hand van de maker. Je voelt een visie, een gevoel dat uitgedragen wordt. En toch kan je, meer dan bij mainstream games, verrast worden.

Indie Game: The Movie

In 2012 kwam er een documentaire uit waarin een aantal makers gevolg werden. (Te weten van de spellen Braid, Fez en Super Meat Boy)

Ook als je niet ‘into games’ bent, zou ik je deze film zeer aanraden, omdat er een zeer menselijk verhaal achter deze games schuil gaat. Het is ontroerend en ook wel zorgwekkend. Maar toch vooral bewonderenswaardig.
Indie Game: The Movie: http://www.youtube.com/watch?v=SvpFmYQPcM4

Jonathan Blow

Een van de personen die in deze documentaire ook naar voren komt is Jonathan Blow, de maker van Braid.
Nadat ik was weggeblazen door dat spel, ben ik deze man meer gaan volgen. Dit is waarschijnlijk de persoon in de games industrie die ik het meest waardeer. Hij benadert de ervaring van games vanuit een zeer intelligente invalshoek en neemt daarmee zijn publiek zeer serieus. Dat is heerlijk. Hij is het equivalent van een briljante schrijver en een goede filmregisseur, maar -dat durf ik toch wel te beweren- werkt met veel complexere materie.

Hij werkt op dit moment aan zijn nieuwe game, The Witness, die al in vergevorderd stadium verkeerd. Zijn blog vind je hier.

 

Mijn favorieten

Ik wil niet onvermeld laten de indie games die ik recentelijk met de grootste plezier heb gespeeld:

To The Moon (2011)
Een bijna te eenvoudige adventure, notabene gemaakt in RPG Maker. Een mooier, ontroerender en persoonlijker verhaal ben ik nog nooit in games tegengekomen. Ronduit geweldig!
De soundtrack, gemaakt door een vriendin van hem, is eveneens zeer de moeite waard.

Braid (2008)
Van Jonathan Blow. Op het eerste oog een soort Mario Bros-kloon. De mechanismen waarmee je echter wordt geconfronteerd zijn ronduit uniek. Het feit dat het ook nog eens perfect verwoven is (‘braided’) met de persoonlijke thematiek, maakt de ervaring alleen maar meer compleet

Dear Esther (2012)
Een first person…heerlijke ervaring. Loop rond op een verlaten eilandje voor de kust van Schotland en …ervaar! Meer ga ik er niet over zeggen.

Amnesia: The Dark Descent (2010)
Ik ben niet zo’n fan van het horror genre, maar deze game doet een hoop goed. Onder de noemer ‘less is more’, is het juist vaak het weglaten van het kwaad dat deze game zo spannend maakt. Suggestie is genoeg!

Resonance (2012)
Een point & click adventure. Toegegeven, ik heb een zwak voor dit genre. Maar dit was zonder meer een van de leukere die ik recentelijk heb gespeeld. Niet erg moeilijk, maar zeker met een paar verrassende plot twists!

Legend Of Grimrock (2012)
Een first person dungeon crawler in de oude stijl! Voor wie zich met plezier spellen als Eye of The Beholder en Lands of Lore kan herinneren, is dit een aanrader. Oude RPG mechanieken, modern uitgevoerd.

Trauma (2011)
Dit spel zal zeker niet iedereen aanspreken. Het is een ervaring van hooguit 25 minuten puur gebasseerd op foto’s. Toch wist de dromerige en beklemmende sfeer me te grijpen. Top!

Machinarium (2009)
Over dit spel kan niet genoeg lof worden uitgesproken. De charme druipt van dit spel af. De puzzels zijn niet bijster orgineel, maar dat maakt niet uit. De hele ervaring die wordt neergezet is ronduit briljant.

The Moment of Silence (2005)
De makers, het duitse House of Tales, zijn inmiddels helaas failliet, maar dit vond ik zonder meer een zeer leuke point & click adventure met een tamelijk orgineel verhaal.

Antichamber (2013)
Deze ben ik nog steeds aan het spelen, want de puzzels zijn pittig. Het spel, dat qua ervaring toch iets van Portal wegheeft, heeft geen verhaal, maar dat is niet erg. De situaties, de puzzels vergeven van de speler om ‘outside of the box’ te denken.

Magicka (2011)
Je kan alleen maar sympathie voelen voor de makers van dit spel en hun briljante commercials. Humor en duizenden explosieve toverspreuken, een gouden combinatie.

Kortom: Hulde voor indie developers!