Dag 5, nachtwandeling

Laat op de vrijdagavond heb ik nog een laatste afscheidswandeling gemaakt. En dat voelde goed. Het is hier ‘s avonds een heel prettige plek om te zijn. Groots en gemoedelijk tegelijk. Mooi verlicht, ontspannen mensen, minder verkeer. Ik ben naar het Vittorio Emanual II monument gegaan, dat praktisch in het verlengde van Via Nazionale ligt. Vanaf daar nog één keer de Capitoline Hill op, via Michaelangelo’s trap. Uitkijken over het Forum en via de achterkant weer naar de Via dei Fori Imperiali. Deze heb ik rustig afgestruind, naar het Colosseum toe. Volgens mij heb ik deze avond nog een paar hele mooie foto’s kunnen maken. Uiteindelijk langs de Trajaanse Markt weer terug naar het hotel. Het voelt echt even als afscheid. Hopelijk tot ziens.
Dag 6: Vertrek

Vandaag, zaterdag, om 8 uur wakker. Goed geslapen, hoewel ik vannacht wel bijna een hypo had. Ik had ‘s avonds wat druiven gegeten en teveel geprikt. Niet slim, want de suiker in druiven werkt vrijwel meteen, terwijl de insuline pas na een anderhalf zijn werk doet. Tegen die tijd is mijn suikerpijl alweer gezakt en dan brengt de gespoten insuline mij naar te lage waarden. Dus ik werd zwetend en trillend wakker, ergens rond 2 uur. Weer wat druiven gegeten en een half uur ietwat verdoofd op het toilet gezeten. Daarna weer lekker verder geslapen. 🙂

Als ik om 11 uur het hotel zou verlaten zou ik nog te vroeg zijn. Maar goed. Je bent wakker, je spullen zijn gepakt. Wat voor zin heeft het om hier te blijven, hè?
Dus ik check uit en steek de straat over. Daat staan 24/7 taxi’s klaar. Ik vraag de op leeftijd zijnde chauffeur (daar hebben ze er vrij veel van, heb ik gemerkt) of hij me naar Ciampino Aeroporto kan brengen.  No problema.
We rijden Rome uit. Eerst zie ik het historisch centrum achter me verdwijnen, -nog één laatste blik op het Colosseum-, dan voorbij de Aureliusmuur, tussen de hoge flats van de woonwijken, naar de buitenwijken met zijn vele tuincentra en tankstations. Tenslotte de open velden, met hier en daar nog een aquaductruïne. Ciao Roma.
Om 9:45 sta ik weer voor het kleine vliegveldje. Nu kan ik me rot gaan wachten, want inchecken zal pas tegen 12 uur gaan gebeuren. Ik ga op de trap voor het vliegveld zitten, in de schaduw. Dat was het dan.

Afgezien van het onhandige begin, heb ik zeer van mijn verblijf genoten.

Mijn pincode weet ik nog altijd niet. Maar dat kan me niks schelen.

Ik ben rijker teruggekomen.