Zondag 19 april. 18:35 uur.

Ik heb lekker rustig aan gedaan vannochtend. (Al was ik wel om 7 uur wakker, dat lijkt vanzelf te gaan hier). Toch druk geweest met reizen en gister op tijd zijn bij de Tour-afspraak enzo. Nu even een tikkeltje rustiger. Helaas ligt het internet er nog steeds uit. Na een rustig ontbijt, met een kopje munt-thee van de verse munt van Tommaso, ga ik iets voor 11 uur richting de bushalte. Onderweg stel ik vast dat de stad er weer mooi bijligt 🙂

Niet veel later stap ik “ergens”, in het centrum de bus uit. Ik weet dat ik ergens aan de oost of noord-oostkant zit. Op richtingsgevoel kom ik al snel uit bij de Duomo en dan weet ik zelf de weg wel weer naar Palazzo Vecchio, waar ik bij de kassa een Firenze Card koop.

Omdat ik er gisteren zo van genoot, neem ik nog even een keer plaats in de Loggia dei Lanzi, de open beelden-galerij. Van bovenaf heb kijkt deze knakker je bijna recht aan.

Ook van de andere beelden geniet ik wederom.

Terwijl ik daar zo zit, merk ik: Ik heb nu geen zin in de musea in de stad. Ik wil iets rustigers. De keuze valt op Palazzo Pitti. Daar ben je via de Ponte Vecchio zo.

Grappig is ook dat Palazzo Vecchio met een loopbrug verbonden is aan de Uffizi. En die is op zijn beurt weer verbonden met Palazzo Pitti. Deze gang heet de Vasari Corridor, die zelf de rivier oversteekt, bovenop de Ponte Vecchio. Zo waren de Medici’s aardig mobiel. Maar helaas, in die Vasari-gang, daar kom je niet zomaar in. Dat moet je van tevoren boeken (en is duuuuuuuurrr).

Éénmaal een Palazzo Pitti. De stenen zijn wel uitzonderlijk lomp en oneven:

Palazzo Pitti huisvest diverse exposities, maar daar kom ik nu niet voor. Ik kom voor de tuinen: De Boboli giardini, aangelegd door Eleanora, de vrouw van een van de latere Medici’s, als ik het goed heb. Nou, dit mag je gerust een joekel van een tuin noemen. Gevoelsmatig is het bijna net zo groot als de hele historische binnenstad. Het weer is lekker: Niet heel warm, beetje een windje erbij, maar de zon schijnt wel. Er zijn veel bezoekers, maar op zo’n groot terrein valt dat niet op. Ik slenter hier een tijdje rond, neem de beelden en de symmetrie in me op, en denk aan niks in het bijzonder. Zouden de eerste bezoekers uit die tijd zich ook zo hebben gevoeld? Een paar impressies:

Na een tijdje, ik heb niet eens de hele tuin gezien nog, geloof ik het wel weer voor vandaag 🙂 Ik loop terug naar de Arno. Inmiddels heb ik door dat mijn bus 23A ook hier ergens een halte heeft. Deze brengt me weer prima terug naar Bagno A Ripoli. Iets over 15:00 uur ben ik weer in “mijn” huisje. (en jeuh, internet doet het weer!)

Ik neem mezelf voor om morgen en overmorgen mijn Firenze Card optimaal te benutten. Ik denk dat ik morgen begin met San Lorenzo, met de kapel waar alle Medici’s begraven liggen, en het Medici paleis daar vlakbij. Wordt vast leuk 🙂

Maar voor nu: Relaaaaaax 🙂