Ik wordt wakker met zonnig weer. Minder bewolking dan de afgelopen tijd. Ja, besluit ik; ik ga Bova nog een keer proberen!

Het is nog maar negen uur als ik bij het dorp aankom. En ja, de klim is weer net zo pittig als de vorige keer. Hijgend kom ik Bova-aan. En dit keer is er wel de beloning waarom ik hoopte:

Als ik nog adem over zou hebben gehad, dan zou het uitzicht me deze alsnog ontnomen hebben!

Van boven valt me nog eens op hoe ontzettend klein dit dorpje eigenlijk is.

(Overigens, als je de foto’s in het groot wilt bekijken: rechter-muis, kies “open in nieuw tabblad”)

/gamer-mode: De straatjes doen me onwillekeurig denken aan iets uit Fable. Pitoresk tot op het bot!

En schoon! Het valt me op dat de bergdorpjes doorgaans veel schoner zijn dan de dorpen langs de zee, waar de meeste mensen wonen. Daar zie ik overal zwerfafval in de berm, maar hier? Niks. (rolt natuurlijk van de berg af, logisch :))

Op de terugweg stop ik nog even bij een supermarkt en voor het middaguur sjouw ik weer met m’n boodschappen, en m’n 10 liter water, weer de Pentedattilo-berg op. En wie tref ik bij het huis? Rossella is er weer! Er komen weer mensen eten en ik kan aanschuiven. Graag, maar wel eerst even een douche.

En wat heeft ze weer staan koken! Mama mia! En: dit keer heb ik een beetje kunne helpen. Dat wil zeggen: Ik heb snijwerk verricht 🙂 Want wat meesteres met de knoflook, ui en verse kruiden allemaal uitvoert, daar kan ik alleen maar op afstand respect voor hebben. Ik zie de magie voor mijn ogen gebeuren. En, toch, zoals altijd weer: Het is niet zo dat de recepten nou zo bijster ingewikkeld zijn, maar het feit dat alles vers uit haar eigen tuin komt, inclusief de kaas, de wijn, de olijfolie en zelfs het spek, alles zelfgemaakt, van eigen dier en plant.
We noteren: Salade van tomaat, kaas, bascilicum (by your truly), gegrilde aubergines met knoflook, stukjes paprika en heul veul olie. En hier komt het: Bloemen van de courgette, gevuld met geitenkaas en pancetta, in beslag gefrituurd. Madonna, dat is echt lekker! Olijven met knoflook. Wat nog meer? Diverse kazen, homemade of course. Brood, druiven van boven ons hoofd. Wijn, gegaarde stukken varkenvlees (geen idee welk deel, maar een lekker deel), en zo vergeet ik vast nog wel wat. Een feestmaal.
En als de gasten komen, twee dames met hun kinderen, twee zoons en twee dochters, toveren zij ook nog een ovenschotel tevoorschijn! Het lijkt op lasagne, maar het is iets anders. Maar ook zalig.
Hey kijk! Christina en Milena zijn er ook weer, gezellig! Ze komen net terug van ochtendje strand-hangen.
Er wordt natuurlijk honderduit italiaans gekwebbeld aan tafel, daar krijg ik echt maar speldenprikjes van mee. Ik hoor dat er over het maken van kaas gesproken wordt, maar de clou van het verhaal gaat langs me heen. Allemaal superaardig, maar echt geen woord engels.

Na afloop klets ik nog wat met Christina en Milena terwijl we de keuken op orde maken. Dat gaat beter, want Christina offert zich op als tolk. Aanstaande zondag gaan zij ook naar de markt en ze vinden het leuk dat ik ook meekom. Dus we wisselen telefoonnummers uit, want ik moet waarschijnlijk in het dorp beneden komen in de ochtend, omdat de auto van Christina de heuvel niet op kan komen. Prima. Ik heb er wel zin in eigenlijk. 🙂
Van Milena krijg ik nog een aantal adressen die de moiete waard zijn om te bezoeken. Een is een fabriek waar dekens gemaakt worden op zowel de traditionele als de moderne manier. Ik moet er nog meer informatie over opzoeken. Een andere is een Scilla, vissersdorpje waarbij de vissers vanaf een hele hoge paal op de boot een harpoen werpen op een specifieke, grote vis (de naam is me even ontschoten, iets met een lange neus/zwaard). Dat ga ik misschien wel eens opzoeken.

Al met al heel gezellig. Het is een uur of vier als iedereen weer vertrekt. Rossella is bekaf. Zelfs de calabresen hebben het vandaag allemaal heel warm. Volgens de nieuwsberichten is dit wel de laatste écht warme dag voor de komende tijd. Vanaf morgen schijnt het “maar” 24 graden te worden.

No complaints there 🙂

Als ik dan toch één klacht mag drapperen: De muggenapparaatjes werken voor geen meter 🙂