Wederom vast geslapen tot kwart over zeven. Phoe, wat een vermoeidheid toch. Vele indrukken. Het opstaan gaat langzaam, maar een bord lekkere pasta motiveert me wel 🙂
Ik zit nog steeds te dubben over morgen. Tivoli is rustiger, maar wat lastiger te bereiken. Ostia ga ik sowieso indrukwekkend vinden.
Ik ben nog steeds wel moe van vandaag, dus heb ik morgen wel zin in een drukke dag? Het idee om onder een boom in de tuinen van Keizer Hadrianus (76-138 AD) uit te rusten spreekt me wel aan. Bovendien, het principe van Ostia ken ik natuurlijk in zekere zin al van Pompeii. Toch maar Tivoli doen, dan?
Ik stap rond 20:00 uur het hotel uit om wat te gaan eten. Ik ben moe en lui, en heb geen zin om eerst naar Trastevere te gaan of naar het Pantheon district te lopen, dus ik zoek wat in de buurt op. In een zijstraat an Via Nazionale, anderhalf blok bij het hotel vandaan, zie ik een trattoria. Het is er niet druk. Prima.
De bediening is vriendelijk, maar het is wel duidelijk dat dit geen familierestaurant is. Fancy is het ook niet. Ik bestel een Cannelloni alla Romana als primo, Cotoletto Milanese als secondo, met aardappeltjes en een salade.
De primo is aardig, maar niet geweldig. De cotoletto is ronduit niet lekker. Het is een soort kalfssnitzel met een bijna ondoordringbare paneerlaag. Bleh, ik eet er nog niet de helft van. Gelukkig zijn de vino (rosso vandaag) en de side dishes prima. Om het geheel weg te spoelen bestel ik een gelato cocco na, kokosnootijs. Ook geen hoogvlieger, maar het neutraliseert de boel 🙂 Okee, deze toko ( “Da Tito”, di Pucci Tito, oftewel “Van Tito”, van Tito, getuigd al van een zeer levendige fantasie) hoeven we niet weer te proberen, maar het diende z’n doel.
Iets voor tienen ben ik terug bij het hotel. Het gekke is dat het ‘s avonds warmer in mn kamer lijkt dan overdag. ‘s Middags slaap ik prima, onder het laken, ‘s avonds lig ik te zweten. What’s up with that, huh? Nou goed, even uitzoeken wat de handigste manier is om bij Tivoli te komen, en dan lekker lezen 🙂